Oφειλή περιπέτειας, ωφέλη ταξιδιού.

Ω. 1
Ευτυχώς που ήρθατε, γιατί πριν κρύωνα.                                                   ~στην Τιτίκα

Ω. 2
Μην διαμαρτύρεσαι που διαμαρτύρομαι,
δεν με γνώρισες στη μπουάτ, σε διαδήλωση με γνώρισες.          ~στην Σόφη και στον Βασίλη

Ω. 3
Όσο σε περιμένω και δεν έρχεσαι,
μεταμορφώνομαι σε αναλογικό ρολόι,
που χει για λεπτοδείκτη,
ένα κοφτερό μαχαίρι.
Έτσι κάθε δευτερόλεπτο απουσίας σου στο στήθος μου αποτυπώνει.       ~Π.Κ.

Ω. 4
Tις νύκτες που μένεις στο σπίτι μου,
σου μιλάω για ιστορίες και κόλπα,
πίνουμε κρασί Κρητικό που πάτησα, μικρό παιδί, το '96
κοιμάται ο ένας στην αγκαλιά του άλλου,
κι η πόρτα, η πόρτα μένει πάντα ξεκλείδωτη,
κι εγώ, εγώ δεν ανησυχώ για τυχόν ληστές.
Αν μπουν;
Ας μπουν στο σπίτι παραβιάζοντας της κλειδαριά ή όπως αλλιώς γουστάρουν,
σύντομα θα καταλάβουν, πολύ σύντομα, βλέποντάς μας,
πως τίποτα που αξίζει πολύ δεν μπορούν να κλέψουν,
αφού να το πιάσουν καλά καλά δεν θα μπορούν.


Ω. 5
Μάλλον τόσο σε αγαπάω,
που πρόσεχα και την κάθε μου κίνηση,
το κάθε τι που σου λεγα.
Μη και μου ξέφευγε πως σε έχω απατήσει.

Notes.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Μια η γυναίκα που θα σε καθορίσει κι αυτή η μάνα σου, μια φορά κι αν κλάψεις, για εκείνη να ναι.

ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ

Πως η αλήθεια πονά τόσο όσο πονούν τα μέσα εκείνου που την ιστορεί,
και πως το ψέμα καίει τόσο όσο καμμένος δεν είναι εκείνος που το λέει,
να θυμάσαι.
Kαι πόσο δύσκολο είναι παρ' όλα αυτά, να ξεχωρίσεις το ψέμα απο την αλήθεια.
Ωστόσο τίποτα να μην σε πτοεί.
Ο κόσμος να χαλάσει, μην κλείσεις ποτέ την πόρτα στην αγάπη.
Κλείσε τα μάτια,
και ψόφα αν δεν έχεις ποτέ σου ερωτευτεί.

Και επιτέλους πέρνα από εδώ,
να μην φοβάμαι την σκιά μου, τους καθρέφτες, τα χρησιμοποιημένα εσώρουχα, τις βροχερές νύκτες εκείνες που δεν πρόλαβα να σε ακούσω να μου λες καληνύχτα από το γαμημένο ακουστικό τηλεφώνου,
να μην φοβάμαι τους ληστές που μπαίνουν στο σπίτι παράνομα.
Τι να μας κλέψουν που να αξίζει, όταν αγκαλιά είμαστε, αφού να το πιάσουν, δεν θα μπορούν.
Έλα και βγάλε με από αυτήν την σκλαβιά του επαγγελματικού ανταγωνισμού, της ταχύτητας και των κλωνοποιημένων τραγουδιών, έλα να πετάξουμε πάνω απο το καυσαέριο να μυρίσω εγώ εσένα και εσύ εμένα τον ιδρώτα μας. Έλα και βγάλε με απο την μουντή τους σκλαβιά, έλα κι οδήγησέ με στον πολύχρωμο σου πλανήτη να μαι δίπλα σου ελεύθερος κι απαλαγμένος.
Ένια σου και ξέρεις πόσοι μετά απο εμάς θα ακολουθήσουν;
Δεν θα προλάβουμε να νοιώσουμε μοναξιά, ίσα ίσα θα μας φτάσει ο χρόνος, λίγο μόνοι να μείνουμε.
Επιτέλους πέρνα από εδώ να σε δω
το αβέβαιο μέλλον της Γης ας έχει για standard την αγάπη μας,
την περίεργη, την πρωτόγνωρη.


ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Μια η μεγαλύτερη ευτυχία, όταν πρέπει να σταματήσεις να έχεις ήδη τελειώσει.

Όταν στο λόγο μας αυτοσχεδιάζουμε ζωγραφιές φτιάχνουμε πάνω στο χαρτί.

Γράφω με ερωτικά γράμματα,
που 'χουν καμπύλες μακριές κι του έρωτα μελάνι,
ερωτικά Γράμματα,
με Δέλτα Νείλου στα μάτια.

Γράφω με κεφαλαία γράμματα, με μελάνι μαύρο πάνω σε κόκκινο χαρτί
αναμνήσεις.
Μα όσο ο καιρός περνά
με πιάνω να γράφω
για τα χάλια μας
για τα ξεπεσμένα χάδια μας
για τις απόρριψη που δέχτηκαμε, απο την κοινωνία μας.
Μια κοινωνία στην οποία βρισκόμαστε κι ζούμε.
Παγιδευτήκαμε μέσα της ανήμποροι να βγούμε.

Με ένα στυλό κι ένα χαρτί ουδέτερο σου στέλνω ερωτικά γράμματα, τον πόνο μου σου λέω.

Η απαισιοδοξία δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα μου, αλλά ταιριάζει στον γραπτό μου λόγο.

Η απαισιοδοξία δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα μου, ωστόσο η αισιόδοξη πτυχή του εαυτού μου είναι όπως κι να το κάνουμε αρκετά πιο μωροπίστευτη.

Καλό μήνα.

Καλό μήνα εύχομαι,

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ
αν σας αξίζει κάτι καλύτερο απο αυτό το οποίο ήδη στα χέρια σας κρατάτε,
στην αγκαλιά σας σφίγγετε,
τα χείλη σας φιλούν;
Σε όλη μου την ως τώρα ενήλικη ζωή, ψάχνω να βρω το καλύτερο που θα μπορούσα να έχω,
κι μόλις συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχει,
πως δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο απο μια αισιόδοξη καλημέρα κι ένα πουλί ελεύθερο που πετά.